Een bizar voorstel

echtscheiding

Een bizar gesprek 

“Goedemorgen!”

“Goedemorgen!”

“Wij willen je even spreken, omdat wij denken dat het beter is dat je gaat scheiden van je huidige echtgenoot en vervolgens trouwt met één van de aantrekkelijke mensen uit ons assortiment.”

“Huh?”

“Het is algemeen bekend dat mensen die getrouwd zijn, gelukkiger zijn dan mensen die als single door het leven gaan. En daarom willen wij dat u met één van onze mensen trouwt.”

“Ik begrijp het niet goed, ik ben toch al getrouwd?”

“Jawel, maar je bent gelukkig getrouwd, met een leuke, aantrekkelijke man, goede vader, uitstekende baan, die evenwichtig in het leven staat. En de mensen uit ons assortiment zijn dat niet.”

“Die zijn niet leuk?”

“Jawel, ze zijn wel leuk, en sommigen ook aantrekkelijk – hoewel, daar durf ik mijn hand niet voor in het vuur te steken, maar uiterlijke schoonheid is zo betrekkelijk, vind je niet? Zó oppervlakkig schatten wij je niet in. Maar waar het om gaat, is dat zij niet getrouwd zijn.”

“Ik begrijp het nog steeds niet. Wat heb ik daarmee te maken?”

“Je kan toch gewoon scheiden en opnieuw trouwen?”

“Waarom zou ik dat in vredesnaam doen?”

“Zie het als je burgerplicht. Mensen die niet getrouwd zijn, zijn ongelukkiger. Ze zijn vaker ziek, hebben niet zelden een drankprobleem en doen vaker een zelfmoordpoging. Dus de kosten die de maatschappij moet maken voor ongetrouwde mensen zijn veel hoger dan die voor getrouwde mensen.”

“Maar als ik ga scheiden, ben ik ook alleen, mijn man is dan alleen en onze kinderen….”

“Nee, dat zie je verkeerd. Je trouwt immers al heel snel weer opnieuw. Jij gelukkig, nieuwe partner gelukkig. En je huidige man vindt vast ook heel snel iemand anders. Dat is zo’n lekker ding!”

“Ik wil mijn man helemaal niet kwijt. We hebben samen een band, iets opgebouwd, kinderen gekregen … trouwens, waar heb ik het eigenlijk over – dit is volkomen absurd!”

“Jullie mogen elkaar nog wel zien! En kruip maar met elkaar in bed, als je dat zo nodig hebt. Kom zeg, we zijn volwassen mensen, hier moeten we toch wel uitkomen?”

“Ja, dag Jan! Ik heb hier helemaal geen zin in!”

“Kijk, we hebben een paar lange mannen, en een wat kortere. Lang haar, kaal, groene ogen. Er zit ook een Aziaat bij en zelfs een vrouw, als je dat liever hebt. O, en eentje heeft een handicap – gewoon fysiek hoor, hij heeft maar één been. Maar de rest doet het nog gewoon, ha, ha, ha! Maak gewoon een keuze.”

“Ja, luister nou eens. Ik doe hier niet aan mee!”

“O, we verwachten niet dat je direct een beslissing neemt. Hier is een smoelenboek. Kijk er thuis maar eens rustig naar en maak een keuze. Misschien willen je kinderen je wel helpen!”

“HALLO!!!!” Ik doe hier niet aan MEEHEE!”

“En hier hebben we alvast de formulieren om een echtscheiding aan te vragen. We hebben ook al een paar velden ingevuld: jouw naam en die van je man, en wat we verder al wisten, maar je hebt natuurlijk volkomen de vrije keuze. We horen volgende week wel wie het wordt.”

“IK – WIL – DIT – NIET!”

“Maar je wilt toch ook niet dat deze lieve, lieve mensen doodongelukkig door het leven gaan? Of zelfs erger?”

“Dat is chantage!”

“Nee, nee, nee, nee, nee. Dat idee willen we echt van tafel hebben, het zijn gewoon de feiten. Heel knappe mensen van de universiteit hebben dat met wetenschappelijk onderzoek uitgezocht, daar hebben wij helemaal niets mee te maken. Wij handelen alleen naar de feiten.”

“Ik geloof gewoon niet dat dit gebeurt!”

“Ja, we zien dat je in je emotie zit. Misschien moet je maar even buiten, ga een stukje wandelen. Of beter nog, neem de middag maar vrij. Dat gunnen we je graag. Tot de volgende week! O, kijk nou, nu vergeet je bijna je echtscheidingsformulieren.”

 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.